سردار سرتیپ پاسدار محمد حنیفه درستی در اواخر تابستان 1337 در روستای قوروق شهرستان خوی دیده به جهان گشود.

علیرغم فشارهای زندگی که بر روی خانواده بود، پس از خدمت سربازی به دلیل شرایط حساس منطقه شمال غرب کشور و حضور گروهک های ضد انقلاب از تاریخ 57/12/23 به مدت یک سال به عنوان چریک در یگان های لشکر64 پیاده ارومیه خدمت نمود؛ تا اینکه فکر پیوستن به جمع سپاهیان پاسدار او ، در تاریخ 59/3/13 محقق شد.

او جزو افرادی بود که پس از پایان دوره آموزشی در جهت برقراری امنیت در منطقه عملیاتی صنور خوی حضور یافته و پس از اندک مدتی به دلیل تجربه و لیاقتی که از خود نشان داد سر پرستی اردو گاه عملیاتی به او سپرده شد و از آن به بعد تا روز شهادتش در مناطق عملیاتی حضورمداوم داشت .

جای جای مناطق عملیاتی، حنیف را به یاد دارد و مردم خوی قاطعیت و شجاعت و ایثار او رادر ذهن دارند که چگونه ضد انقلاب را از آن مناطق ریشه کن کرد و امنیت را در همان اوایل انقلاب به مردم مومن هدیه داد.

حنیف رزمنده ای دلاور و فرماندهی با درایت بود و همین لیاقت او باعث شد تا مسئولیت های مختلفی را بر عهده داشته و دوشادوش رزمندگان اسلام حافظ حریم و حرمت اسلام و مردم باشد.

زندگی حنیف هیچ وقت رنگ آرامش را ندید و همیشه در فکر مبارزه و در کنار آن همت خود را جزم کرد تا فرزندان این مرز وبوم را برای دفاع از اسلام و کشور آماده کند.

حنیف فرماندهی را تکلیفی الهی می‌پنداشت و بدین جهت به قبول مسئولیت‌های مختلف گردن نهاد و در طول زندگی پر افتخار رزمندگی مسئولیت های زیادی را تقبل کرد تا قدمی در دفاع از اسلام عزیز برداشته باشد.

سرپرستی اردوگاه عملیاتی در صنور خوی ، فرماندهی گروهان در پیرانشهر ، فرماندهی گروهان در تیپ 27 محمد رسول ا... در جنوب ، جانشینی و مسئولیت عملیات سپاه خوی ، فرماندهی گردان جند ا... خوی، مسئولیت واحد آموزش نظامی سپاه خوی ، فرماندهی گردان حضرت ابو الفضل (ع) تیپ ابا عبد ا... الحسین (ع) ، فرماندهی گروه رزمی شهدای مکه ، معاونت عملیات لشکر3 و فرماندهی تیپ های سوم و دوم لشکر 3 بخشی از نشانه های ایثار و فداکاری این شهید بزرگوار می باشد.

در طی این مدت چهار بار مجروح گشته و به افتخار جانبازی نائل آمده بود.

او در کنار رزم در میدان های نبرد به تحصیل علوم مختلف پرداخت و تحصیلات عالی را در دانشگاه امام حسین (ع) سپری نمود .

حیف تاب ماندن در این دنیای فانی را نداشت و به همراه یار دیرینش »سردار قهاری« و»سردار زمانلو« ودیگر همرزمانش شهادت را در آغوش کشیده و به ملکوت اعلی عروج کرد ودر کنار دیگر همرزمانش آرام گرفت.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد